یکی از مهمترین بیماری¬های گندم، بیماری بلایت خوشه گندم با عامل fusarium graminearum می¬باشد. در این تحقیق اثرات احتمالی کاربرد کیتوزان و سیلیکون در امکان القای مقاومت میزبان در مقابل این پاتوژن در شرایط آزمایشگاه و گلخانه مورد بررسی قرار گرفت. در محیط پتری اثر غلظت¬های مختلف کیتوزان (100، 200 و 500 میلی گرم / لیتر) و سیلیکون (2، 4 و 6 میلی مولار) بر رشد f. graminearum آزمایش شد. نتایج نشان داد که همه غلظت¬های کیتوزان و سیلیکون به طور مستقیم روی رشد قارچ اثر منفی داشتند. در آزمایش¬¬¬های گلخانه¬ای نیز از غلظت¬های مشابه مواد مذکور استفاده شد. در این آزمایش¬ها کیتوزان به روش اسپری برگی و سیلیکون به صورت محلول در خاک استفاده شدند. نتایج این بررسی¬ها نشان داد که گیاه گندم تیمار شده با کیتوزان و سیلیکون به عنوان محرک¬های واکنش¬های دفاعی گیاه سبب کاهش شدت بیماری در مقایسه با گیاهان شاهد آلوده شدند. اهداف دیگر این تحقیق، بررسی تأثیر کیتوزان و سیلیکون روی شاخص¬های مقاومت القایی شامل آنزیم¬های فنیل آلانین آمونیالیاز، پراکسیداز، پلی فنل اکسیداز، محتوای فنل کل و همچنین ژن¬های دخیل در مقاومت به بیماری شامل بتاگلوکاناز و اگزالات اکسیداز در بافت گیاهان تیمار شده بود. ارزیابی محتوای فنل کل و میزان فعالیت آنزیم¬ها و ژن¬های دخیل در مقاومت فوق در گیاهان تیمار شده با القاء کننده¬ها در مقایسه با گیاهان شاهد سالم و آلوده افزایش یافته بود. بالاترین مقدار این ترکیبات در روزهای سوم و پنجم بعد از کاربرد القاء کننده¬ها مشاهده شد. باتوجه به نتایج بدست آمده، پیشنهاد می¬شود که کیتوزان و سیلیکون به عنوان محرک¬های شیمیایی دفاع گیاه می¬توانند به عنوان روش مبارزه بی خطر، در برابر بلایت خوشه گندم استفاده شوند.