علی احمد باکثیر (1910-1969م) نویسنده¬ی معاصر یمنی الاصل از جمله ادیبانی است که آثار متعددی در قالب شعر، روایت و نمایشنامه به رشته-ی تحریر درآورده است. مهمترین ویژگی آثار وی جنبه¬ی دینی، اسلامی و تاریخی آنها است. نمایشنامه¬ی «من فوق سبع سماوات» از جمله نمایشنامه¬های تاریخی اسلامی باکثیر است که متشکل از هفت نمایشنامه است. نویسنده در هر کدام از این نمایشنامه¬ها یک موقعیت انسانی را مورد توجه قرار داده و به آن می¬پردازد. پژوهش پیش رو به بررسی این مجموعه¬ی نمایشی کوتاه از منظر ادبی، زبانی و تاریخی پرداخته که به شیوه¬ی توصیفی تحلیلی انجام شده است. بارزترین ویژگی¬های این مجموعه¬ی نمایشی کم¬حجمی، متمرکز شدن بر یک موقعیت انسانی و فشرده بودن گفتگو در آن است. از ضعف¬های این مجموعه عدم پایبندی به وحدت¬های سه¬گانه¬ی موضوع، زمان و مکان است. همچنین عنصر کشمکش در بیشتر نمایشنامه¬ها بسیار ضعیف نشان می¬دهد. از نظر زبانی، بارزترین ویژگی این مجموعه، الهام¬گیری از الفاظ قرآنی و استفاده¬ی فراوان از جملات انشایی است. از منظر تاریخی نیز باکثیر به بیان دقیق ماجرای تاریخی بسیار پایبند بوده است.