ادبیات کودک در متون ادبی سابقه طولانی دارد؛اما به طور خاص در قرن هفدهم در جهان غرب مورد توجه ویژه قرار گرفته است؛ در ادبیات عرب نیز در نیمه دوم قرن نوزدهم کسانی چون احمد شوقی مصری و عثمان جلال مصری به ادبیات کودک پرداخته اند؛ ولیکن کامل کیلانی)1897م-1959م( در این زمینه پیشگام ادبیات کودک به حساب می آید و نام پدر ادبیات کودک در جهان عرب را به خود اختصاص داده است. آثار وی مشتمل بر دویست قصه و نمایش نامه است که همه در حوزه ادبیات کودک هستند. نگارنده در این پایان نامه با روش توصیفی- تحلیلی ابتدا به بررسی چگونگی پیدایش ادبیات کودک و راه یافتن آن به کشورهای عربی پرداخته و پس از آن به بررسی زندگی فردی و ادبی کیلانی که پدر ادبیات کودک و نوجوان است اشاره کرده است و در ادامه عناصر داستانی این نویسنده در نه داستان که شامل«الأرنب الذکی»، «بابا عبدالله و الدرویش»، «بدرالبدور»، «شنطح و صیدح»، «هامز و لامز»، «العرندس»، «العلبه المسحوره»، «عبدالله البری و عبدالله البحری» و «شمشون الجبار» است به بحث و تحلیل آن پرداخته است. نتایج پژوهش حاکی از آن است که کیلانی در داستان های خود غالباً از زبانی ساده و قابل فهم بهره برده و به علایق کودکان توجه کرده است.او در داستان های خود بیشتر از پیرنگ بسته استفاده کرده، بدین ترتیب به واقع نمایی داستانهایش افزوده است. کیلانی شخصیت پردازی را در داستان هایش قوت بخشیده و در آنها به مضامین اخلاقی و تربیتی داستان ها اهمیت داده است که اغلب آنها جدال بین حق و باطل است که در پایان به پیروزی حق بر باطل می انجامد.