شهر بستر ایجاد روابط اجتماعی بین انسانهاست و مراکز شهری به عنوان قلب تپنده و مرکز ثقل این ارتباطات از جمله موقعیت های ممتاز برای فعالیت های اجتماعی و اقتصادی و به تبع آن سرزندگی اجتماعی و اقتصادی شهرها محسوب می شوند. از طرفی، توسعه های نامتوازن شهری با سیطره کمیت بر کیفیت، افت کیفیت های کارکردی و کالبدی مراکز تاریخی را موجب گردیده و ساماندهی این مناطق را ضرورت بخشیده است. بافت تاریخی مرکز شهر خوی به عنوان خاستگاه اولیه شهر، با ارزش های کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بالای خود که دیرزمانی مناسب ترین محل سکونت، تجارت وفراغت در شهر بوده امروزه به دلیل مشکلات و معضلات مختلف کالبدی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جاذبه های خود را از دست داده و در صورت عدم برنامه ریزی و اجرای طرح های بازآفرینی دچار فرسودگی بیشتر کالبدی و کارکردی، ازبین رفتن هویت بافت و تغییر ذهنی مثبت شهروندان خواهد گردید. هدف این پایان نامه ارتقای کیفیت زندگی در مرکز شهر خوی از طریق ارتقای کیفیت های مکانی (شامل کیفیتهای تجربی-زیباشناختی، عملکردی، زیست محیطی) و همچنین دستیابی به راهکارهای طراحی موثر با رویکرد مکان مبنا است.