اهداف: با توجه به این نکته مهم که خانواده اولین محیطی است که در آن کودک تجربه همزیستی خود با دیگران را به دست می آورد و این تجارب پایه گذار شخصیت، باورها، و معیارهای فکری کودک در آینده است؛ به همین دلیل هرگونه اختلال یا انحرافی در خانواده و یا تجارب ناگوار آزار در دوران کودکی آثار مخربی در روحیه کودک بجا می گذارد؛ که این تجارب ناگوار اولیه باعث ایجاد طرحواره های ناسازگار اولیه می گردد که اغلب این طرحواره ها زیر بنای نشانه های مزمن اختلالات محور i مانند افسردگی هستند. به لحاظ اینکه تاکنون پژوهش خاصی روابط ساختاری متغیرهای کودک آزاری ( عاطفی، غفلت، جسمی و جنسی ) را با میانجیگری طرحواره ناسازگار اولیه و ارتباط مستقیم و غیر مستقیم آن را با افسردگی بررسی نکرده است ، این پژوهش در صدد بررسی روابط ساختاری این متغییر ها است. مواد و روش ها: جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دخترمقطع متوسطه در مناطق 19 گانه آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی 93-92 بود . گروه نمونه متشکل از 212 نفر از دختران دانش آموز مقطع متوسطه از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه افسردگی بک، پرسشنامه فرم کوتاه طرحواره یانگ و پرسشنامه کودک آزاری را تکمیل نمودند. یافته ها: نتایج نشان داد بین متغیر تجربه آزار در دوران کودکی و افسردگی در نوجوانی با میانجیگری طرحواره های ناسازگار اولیه رابطه معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: از آنجا که طرحواره ناسازگار اولیه نقش مهمی در اختلالات محور i دارند، می توان با تعیین عوامل ایجاد کننده در شکل گیری طرحواره های ناسازگار اولیه مانند تجربه آزار در دوران کودکی ، از شکل گیری این طرحواره های ناسازگار جلوگیری کرد.