دیدگاه های مختلفی در مورد اشتباهاتی که زبان آموزان در روند یادگیری زبان دوم یا زبان خارجی مرتکب می شوند ، وجود دارد.خطاها نقش مهمی در یادگیری زبان دارند.بازخورد نقش عمده ای در تشویق زبان آموزان به یادگیری دارد زیرا آنها را از میزان یادگیری و یا ااحتیاجشان به پیشرفت آگاه می سازد . اگر زبان آموزان خواستار موثر واقع شدن بازخورد باشند ، باید از نوع بازخورد دریافتی آگاه شده و پاسخ مناسبی برای آن داشته باشند. بازخورد زبان آموزان را قادر خواهد ساخت که به اشکالات موجود در بیانات خود توجه کرده و آنها را اصلاح کنند. هدف از اجرای این تحقیق ، بررسی میزان تأثیر انواع بازخورد اصلاحی در قالب آموزش صورت محور بر روی یادگیری علائم تصریفی زمان توسط زبان آموزان ایرانی بود تا میزان تأثیر هر کدام از این روشها با یکدیگر مقایسه شوند. این مطالعه همچنین به بررسی تاثیرات متفاوت و احتمالی بازخورد اصلاحی همزمان با ارائه مطا لب آموزشی و بازخورد برون داد اصلاحی تشویقی بر روی علائم تصریفی زمان پرداخت. بدین منظور، 90 نفر از زبان اموزان سطوح اولیه یادگیری زبان به 4 گرو بازخورد اصلاحی و دو گروه کنترل تقسیم شدند .دو گروه از شرکت کنندگان بازخورد برون داد اصلاحی تشویقی ،دو گروه بازخورد اصلاحی همزمان با ارائه مطا لب آموزشی و دو گروه بازخورد سنتی دریافت کردند.شرکت کنندگان، زبان آموزان کانون زبان ایران (شعبه یزد) بودند که به دو گروه کودکان و نوجوانان تقسیم شدند. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق روش تحلیل واریانس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد در یادگیری علائم تصریفی زمان، بازخورد برون داد اصلاحی تشویقی موثرتراز بازخورد اصلاحی همزمان با ارائه مطا لب آموزشی توسط نوجوانان بود. از سوی دیگر ، بازخورد اصلاحی همزمان با ارائه مطا لب آموزشی در یادگیری علائم تصریفی زمان موثر تر از بازخورد برون داد اصلاحی تشویقی توسط کودکان بود. یافته های مطالعه حاضر ممکن است پیامدهای آموزشی برای معلمان، دانش آموزان و کسانی که مسئول آموزش معلمان هستند،به ارمغان بیاورد. کلمات کلیدی : آموزش صورت محور، روش بازگویی اشتباه، اصلاح صریح، ارائه محرک، روش توضیح نکات دستوری ، تکرار، سوال نمودن، روش اخذ جواب