در این پایان نامه هدف محاسبه زمان رسیدن پالس به رادار های غیر فعال، جهت کاربرد مکان یابی مبتنی بر سیگنال ارسالی از خود هدف و بر مبنای تفاضل زمان رسیدن پالس (tdoa) می باشد؛ بنابراین گیرنده مورد بحث از سیگنال های متعارف موجود در محیط (سیگنال های تلویزیونی، رادیویی و سیگنال شبکه های موبایل و ماهواره ای) که معمولاً در رادار-های غیرفعال پردازش می شوند، استفاده نمی کند. در این پایان نامه ابتدا مقدماتی درباره زمان رسیدن پالس به گیرنده عنوان می شود. سپس روش های موجود برای تخمین زمان رسیدن پالس و معایب و محاسن هریک بررسی می شود. با توجه به اینکه فرض شده است رادار غیرفعال مورد بحث هیچ گونه اطلاعاتی از سیگنال دریافتی از محیط ندارد، بنابراین برای تخمین زمان رسیدن پالس به آن با یک مسأله آشکارسازی کور نیز مواجه خواهیم بود، بنابراین بهترین گزینه برای آشکارسازی استفاده از آشکارساز انرژی با سطح آستانه وفقی با محیط است. برای بدست آوردن این سطح آستانه از روش های مبتنی بر cfar که در رادار های فعال مرسوم هستند، استفاده می کنیم و با در نظر گرفتن تدابیر عملی از آنها در رادار غیرفعال موردبحث بهره می جوییم. بدین ترتیب به صورت همزمان به مسأله آشکارسازی و تخمین زمان رسیدن پالس به گیرنده پرداخته و پهنای زمانی آن را نیز تعیین می کنیم. همچنین به محاسبه تفاضل زمان رسیدن پالس، جهت کاربرد های مکان یابی می پردازیم.