شوری یکی از تنش های غیر زیستی محیطی مهم و شایع در جهان است که موجب محدودیت رشد و تولید گیاهان در مناطق خشک و نیمه خشک می شود. زمین های کشاورزی در اثر شوری ازبین میروند که این موضوع در تولیدات کشاورزی اثراتی منفی به دنبال خواهد داشت. مسائل و مشکلات مربوط به شوری در حال افزایش است و کشاورزی غیر اصولی، همچنین آبیاری نادرست زمین های کشاورزی عامل یک سوم شوری خاک می باشد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار سطح شوری شامل 0، 50، 100و200 میلی مولار کلرید سدیم و در پنج تکرار در گلخانه ی دانشگاه دامغان اجرا شد. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت کلرید سدیم صفات مورفولوژیکی در گیاه گشنیز کاهش پیدا کرد، همچنین میزان پروتئین و آنزیم کاتالاز کاهش قابل توجهی را نشان داد اما از طرف دیگر پارامترهایی مانند قند، ترکیبات فنلی، آلدئیدها، پرولین و آنزیم پراکسیداز با اعمال تنش افزایش یافت. بنابراین به نظر می رسد میزان تجمع پرولین و فعالیت آنزیم پراکسیداز از عوامل موثر بر مقاومت به شوری در گیاه گشنیز بوده، همچنین افزایش رنگدانه های کمکی می تواند علت مقاومت به شوری و ثبات ساختارهای فتوسنتز باشد.