دریاچه ها مهمترین پدیده های سطح زمین هستند که طبیعتی دینامیکی دارند. دریاچه ها به مانند دریاها ، دارای آثار ژئوموفولوژیکی شگرفی در سواحل هستند. دریاچه ارومیه به عنوان یکی از شورترین دریاچه های سطح کره زمین، که به مساحت 5000 کیلومتر مربع و حوضه آبریزی به مساحت تقریبا52هزار کیلومتر می باشد، ودرمختصات جغرافیایی بین 37 درجه و9دقیقه تا38 درجه و12 دقیقه عرض شمالی و45 درجه و6 دقیقه تا 45درجه و54 دقیقه طول شرقی واقع شده است.سطح آن نسبت به سطح دریاهای آزاد،1274 متر بالاترقرار دارد. اما متاسفانه در طی چند دهه اخیر بر اثر خشکسالی ها واجرای طرح های عمرانی نظیر احداث بزرگراه وسدهای متعدد که همزمان به وقوع پیوسته اند. زمینه تبخیر بیش از بیش آب دریاچه ارومیه فراهم گردید و وسعت دریاچه کاهش یافت ودر نتیجه خطوط ساحلی ونواحی پیرامون نیز دست خوش تغییرات قابل ملاحظه ای شده اند ومورفولوژی متفاوتی را در مقایسه با دوره پرآبی بویژه در سواحل غربی دریاچه ایجاد نموده اند که مطالعه وبررسی تاثیرات مورفولوژیکی تغییرات سطح آب دریاچه ارومیه در نیمه غربی آن ونقش مکانهای ژئومورفیک حاصل ازاین تغییرات دربالابردن توانمندی ژئوتوریسم منطقه مورد مطالعه، از اهداف اصلی این پژوهش می باشد. بررسی پدیدهای مورفولوژیکی در بخش غربی سواحل دریاچه ارومیه می تواند در شناخت بیشتر ویژگی های محیطی این منطقه وتوسعه صنعت گردشگری موثر واقع شده و اطلاعات حاصله پایه و اساس برنامه ریزی های توسعه ی ناحیه ای و منطقه ای قرارگیرد.در این پژوهش نیز سعی شده است نتایج حاصله، با استفاده از تصاویر ماهواره ای لندست (شامل سنجنده هایtmو ( etmدر دوره زمانی مورد مطالعه( 2013-1989) حاکی از این مطلب می باشد که با خشک شدن دریاچه وبا توجه به کم عمق بودن دریاچه نسبت به دریاچه های دیگر،باعث شده که این پدیده های ژئومورفیک(تالابها،دریابارها،تراس آبرفتی،مخروطه افکنه ها) موجود در منطقه اثر خود رابر روی سواحل گردشگری منطقه از دست دهند وپدیده های ژئومورفیک جدیدی( زمین های شور وپلایا) با ارزش ژئوتوریسمی متفاوتی درمنطقه ایجاد کنند.