در تعریف شخصیت آمده است ویژگی های نسبتاً پایدار فرد که در نحوه رفتاری وی در شرایط مختلف تظاهر می کند طبق نظریه کلونینجر شخصیت از دو بعد سرشت و منش تشکیل شده است که عوامل مختلفی باعث تغییر در ویژگی های منش و تعدیل ویژگی های سرشت می شود. هدف از مطالعه: بررسی تغییرات سرشت و منش در دانشجویان پزشکی سال اول و آخر می باشد. روش اجرا : این مطالعه توصیفی مقطعی می باشد که بر روی 60 دانشجوی پزشکی سال اول و 60 دانشجوی پزشکی سال آخر انجام شد. اطلاعات با استفاده از یک پرسشنامه محقق ساخته که خصوصیات دموگرافیک را ارزیابی کرد و یک پرسشنامه استاندارد سرشت و منش 125 جمع آوری شد و سپس اطلاعات در محیط نرم افزاری 17 spss مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج: در بعد مزاجی شخصیت افزایش معنی دار تنوع طلبی در دانشجویان پزشکی سال آخر دیده شد. در اجتناب از آسیب تغییری نداشته و میزان وابستگی به پاداش و پشتکار در دانشجویان پزشکی سال آخر بطور معنی دار کاهش نشان داد. در بعد منش خود جهت دهی در دانشجویان پزشکی سال آخر بطور معنی داری بالاتر از دانشجویان پزشکی سال اول بود. نمره همکاری تغییری نکرد. و در خود اعتلابخشی نمره دانشجویان پزشکی سال آخر بطور معنی داری کمتر از دانشجویان پزشکی سال اول شده بود. نمره همکاری و خود اعتلا بخشی در دانشجویان دختر بطور معنادار بالاتر از دانشجویان پسر بود و نمره خود اعتلا بخشی در افراد مجرد بالاتر از افراد متأهل بود. بحث و نتیجه گیری: با توجه به آمار بدست آمده در بخش نتایج که نشان دهنده تغییر ویژگی های سرشت و افزایش خود جهت دهی و کاهش خود اعتلا بخشی در دانشجویان پزشکی سال آخر نسبت به سال اول می باشد و مقایسه آن با مطالعه دیگر که نشان دهنده تغییر در ویژگی های شخصیتی می باشد. می توان نتیجه گرفت که عوامل مختلفی در تغییر و تعدیل ویژگی های شخصیتی موثر می باشد و می توان با آموزش و تغییر روش های آموزش پزشکی باعث تقویت ویژگی های مثبت شخصیتی و خود اعتلا بخشی در دانشجویان پزشکی شد.