به منظور بررسی تأثیر تنش خشکی و اسید هیومیک بر خصوصیات کمی و کیفی چای ترش( hibiscus sabdariffa )،کشاورزی جیرفت اجرا گردید. تیمارهای مورد بررسی شامل تنش 355 و 305 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس ، خشکی در سه سطح به صورت آبیاری پس از 5 a به عنوان عامل اصلی و مصرف اسید هیومیک به صورت شاهد )عدم مصرف(، یکبار مصرف همراه با آبیاری، یکبار مصرف همراه با آبیاری و یکبار محلولپاشی، یکبار مصرف همراه با آبیاری و دوبار محلولپاشی به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند.تنش خشکی اثر معنیداری بر ارتفاع بوته ، قطر بوته، عملکرد رویشی، عملکرد اقتصادی ، میزان عناصر فسفر، پتاسیم، سدیم، آنتوسیانین، کلروفیل a ، کلروفیل b ، کارتنوئید، محتوای رطوبت نسبی، پایداری غشاء سلولی و پرولین چای ترش داشت. به طوری که با افزایش تنش خشکی از میزان این صفات به جزء میزان سدیم و پرولین که در شرایط تنش شدید بیشتر بود، کاسته شد. تأثیر تیمارهای مختلف اسید هیومیک نیز بر ارتفاع بوته، قطر بوته، عملکرد رویشی، عملکرد اقتصادی، کلروفیل a ، کلروفیل b، کارتنوئید و میزان عناصر فسفر، پتاسیم، سدیم و آنتوسیانین معنی دار بود. به طوری که با افزایش میزان اسید هیومیک همه صفات ذکر شده افزایش نشان دادند. همچنین بر همکنش تنش خشکی و اسید هیومیک بر تعداد شاخه فرعی، عملکرد رویشی، غلظت کلرو فیل کل، میزان عناصر فسفر و پتاسیم کاسبرگ و میزان کربوهیدرات معنی دار بود. بهطوری که بیشترین میزان این صفات از تیمار تلفیق یکبار مصرف اسید هیومیک با آبیاری و دو بار محلولپاشی و در شرایط عدم تنش خشکی حاصل شد. بیشترین میزان کربوهیدرات مربوط به تنش متوسط خشکی و یکبار مصرف اسید هیومیک توأم با آبیاری و دو بار محلولپاشی بود. از نتایج این آزمایش میتوان بیان کرد کاربرد اسید هیومیک در شرایط تنش خشکی نقش موثری در افزایش عوامل کمی و کیفی داشته و موجب تعدیل اثرات مضر تنش خشکی در چای ترش میشود.