ایلیا ابوماضی شاعر برجسته¬ی ادبیات مهجر آمریکا از جمله¬ی شاعرانی است که اندیشه¬ی غالب بر شعر او، در مرحله¬ی اول زندگی¬اش در مشرق زمین، حول محور خوبی¬ها و بدی¬ها در تعامل با دیگران می¬باشد؛ ایشان بر صفات پسندیده تأکید کرده و انسان را از رذایل اخلاقی همچون کبر، ظلم و ... باز می-دارد. او این مضامین حکمی را در قالب تصاویر حقیقی و خیالی ریخته و آنان را با هنرمندی تمام به تصویر می¬کشد و در این راستا از تصاویر متعارف بیانی و بدیعی بهره می¬گیرد. این پایان نامه با عنوان«تصویرپردازی در شعر ایلیا ابوماضی با تکیه بر مضامین حکمی» سعی دارد به بررسی تصاویر شعری وی پرداخته و به کشف رابطه¬ی این تصاویر در راستای انتقال موثر حکمت به مخاطب به روش توصیفی- تحلیلی و گردآوری شده در شش فصل مجزا بپردازد. پژوهشگر پس از بررسی مضامین حکمی و تصاویر شعری به این نتیجه رسید که ابوماضی تصاویر را به دو علت آورده است: اولاً به خاطر خفقان و رعب حاکم بر جامعه¬اش و در ثانی در جهت غنی¬سازی شعری و تزیین کلام. وی از عناصر تصویرآفرینی همچون تشبیه، مجاز، استعاره، کنایه، رمز و داستان¬های رمزی و تصاویر بدیعی همچون طباق، جناس اشتقاق و تکرار بهره برده است که در میان تصاویر بیانی، تشبیه و در میان تصاویر بدیعی، طباق از بسامد بالایی برخوردار است.