لیگاند 2-2 (( 2-(دی متیل آمینو) اتیل ایمینو) متیل)-6- متوکسی فنل ، از واکنش 2- هیدروکسی-3-متوکسی بنز آلدهید و n,n- دی متیل-اتیلن دی آمین در حلال متانول و طی دو ساعت تقطیر برگشتی تهیه گردید. سپس این لیگاند در واکنش¬های جداگانه¬ای با اکسید وانادیوم(iv) استیل استونات و استات مس(ii) یک آبه، با نسبت 1:1 و در حلال متانول به مدت دو ساعت واکنش داده شد، که به ترتیب کمپلکس¬های[vol(acac)] و [cu2l2(oac)2] حاصل شدند. لیگاند و کمپلکس¬های تهیه شده، توسط روش¬های آنالیز عنصری (chn)، طیف سنجیft-ir ، uv-vis و فلورسانس مورد شناسایی قرار گرفتند. کمپلکس¬های باز شیف تهیه شده در دمای حدوداً 750 درجه سانتی گراد در کوره قرار داده شدند. آنالیز (xrd) پودر حاصل از تجزیه¬ی حرارتی، تشکیل نانو ذرات (v2o5) و (cuo) را تأیید می¬کند.

چکیده در همه عقود و معاملات ممکن است در مواردی متعاقدین و متعاملین پس از انعقاد عقدی، به سببی نتوانند به مفاد آن وفا کنند که در این صورت آن عقد به علت تعذر و عدم امکان وفا به عهد باطل می شود. تعذر وفا و اجرای قرارداد، از یک سو با قاعده فقهی «بطلان کل عقد بتعذرالوفاء بمضمونه» تطبیق می کند که به موجب آن، اثر تعذر بر قرار داد بطلان است و از سوی دیگر به موجب خیار تعذر تسلیم، اثر تعذر بر قرارداد، خیار برای متعهد له یا مشروط له است. البته با وجود اینکه یکی از مصادیق تعذر وفا به مدلول عقد، تعذر تسلیم موضوع قرار داد است در م 348 ق.م ایران بیع چیزی که بایع قدرت بر تسلیم آن را ندارد، باطل اعلام شده است. که می توان گفت تعذر اجرای مفاد عقد به صور مختلفی در عقود مشاهده می گردد که هر یک نتایجی را به بار می آورند. همچنین فقهای امامیه نیز بطلان عقدی را که وفا به مدلول آن متعذر است به طریق مختلفی توجیه نموده اند در این تحقیق سعی بر آن است تا موضوع تعذر وفای به عقد در فقه امامیه و حقوق ایران بررسی گردد و سپس با قوانین کشور انگلیس مطابقت داده شود و موارد افتراق مشخص و تعیین گردد.