چکیده در طول تاریخ بشری، از زمانی که انسان ها به زندگی جمعی روی آوردند، جرم نیز بوجود آمد. بدلیل اینکه زندگی گروهی بر رعایت مقرراتی استوار است و جامعه برای حفظ و دوام خود در مقابل ناقضین این مقررات، واکنش نشان می دهد. این واکنش گاهی اخلاقی و فشار افراد گروه و گاهی مجازات است ولی مجازات، اصلی ترین و شایع ترین واکنش در مقابل پدیده مجرمانه، در طول تاریخ محسوب می شود. مجازات تعزیری یک راهکار بسیار اساسی برای تضمین تناسب میان جرم و مجازات است. نامقدر بودن این مجازات ها به حاکم اجازه می دهد با در نظر گرفتن جوانب مختلف و نیز ملاک ها و معیارهای شرعی، اقدام به تعیین مجازات نماید. بر اساس یک تقسیم بندی، مجازات ها به مجازات اصلی، تکمیلی و تبعی طبقه بندی می شوند. مجازات اصلی، مجازاتی است که حسب مورد و به صورت خاص در قوانین جزایی برای هر جرمی پیش بینی می شود. اما علاوه بر این قاضی می تواند برای تکمیل این مجازات ، مجازات دیگری را در نظر بگیرد که اصطلاحاَ به آن مجازات تکمیلی می گویند. مجازات های تبعی مجازات هایی هستند که تبعاَ به صورت خودکار برای یک محکومیتی بار می شود و نیازی به قید آن در حکم دادگاه نیست. مجازات های تکمیلی و تبعی از سال 1352 تحت عنوان اقداماتی تکمیلی و تبعی وارد نظام قانونگذاری کشور ما شد. این مجازات ها از ابتدای ورود در قانون تاکنون تغییراتی را پشت سر گذرانده است. تا اینکه نهایتاََ قانون جدید در این خصوص دچار تحولات اساسی شده است.