سازه به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از ساختمان تاثیر مستقیمی بر معماری بنا دارد و انتخاب سازه در طراحی بنا محدودیت ها و قابلیت هایی را به معماری آن سازه القا می کند و معماری سنتی به طور خاص تعیین کننده معماری بنا بوده اما پس از انقلاب صنعتی و با بالا رفتن سرعت ساخت و ساز فاصله ای میان معماری و سازه بوجود آمد که تاثیر بسزایی بر معماری شهرها داشت. به طور کلی با شناخت معمار از سازه ها و درک رفتار آنها این قابلیت در طراحی معماری بوجود می آید که معمار بتواند با استفاده از پتانسیل های سازه ای به طرح های نوآورانه دست یابد. در این میان سازه های دوطرفه در طول تاریخ بخاطر فرم نمادین آنها و قابلیت های سازه ای مانند پوشش دهانه های وسیع همواره مورد توجه معماران بودند اما در عصر حاضر بخاطر پیچیدگی های سازه ای و ساخت آنها استفاده از آنها محدود بوده است. در این طرح با بیان پتانسیل های این سازه ابتدا از خاصیت های آن به طرحی دست یافت که سادگی در ساخت پاسخگوی پاسخگویی به مساله زیبایی شناختی را با توجه به اصول سازه ای دوطرفه به دست آورد و در این میان تالار شهر به عنوان نمونه موردی از استفاده از این سازه در بنا در طراحی انتخاب شده است.

در طی سال های اخیر، شهر ها درصد زیادی از جمعیت جهان را به سوی خود جذب کرده اند. به طوری که تعداد کسانی که در شهرها زندگی می کنند به بیش از افراد ساکن در بیرون از شهرها رسیده است. امروزه این مراکز جمعیتی در معرض وقوع انواع سوانح طبیعی و یا سوانح انسان ساخت به دلیل پیشرفت تکنولوژی قرار دارند، که نتیجه ای جز توسعه ناپایدار شهری نخواهد داشت. از این رو و در حال حاضر دیدگاه غالب از تمرکز بر روی صرفاً کاهش آسیب پذیری به افزایش تاب آوری در مقابل سوانح تغییر پیدا کرده است. هدف از انجام این تحقیق ارزیابی و سنجش میزان تاب آوری شهر کرمان بدون در نظر گرفتن مخاطره خاصی می باشد.