در سال¬های اخیر روش بهینه سازی تکاملی سازه¬ها موسوم بهevolutionary structural optimization ( eso ) به¬عنوان یک ابزار قوی در طراحی سازه¬ها مورد استفاده قرار می گیرد. مبنای این روش استفاده از نتایج تحلیل المان محدود مسئله در هر مرحله و فرآیند حذف تدریجی مواد زائد بر مبنای نتایج می¬باشد. روش eso یکی از روش¬های متعدد علم بهینه سازی سازه¬ها می باشد که اولین بار در سال¬ 1992 مطرح شد و بر پایه حذف تدریجی مواد غیر ضروری سازه شکل گرفته است. ]2[ در این تحقیق، یک معیار تکاملی جدید برای مسائل مربوط به طراحی با استفاده از تغییر ضخامت ( بر اساس به حداقل رساندن حداکثر تنش در سازه ) ارائه می¬گردد. در این راستا فایل های مختلفی برای نشان دادن توانایی استفاده از روش بهنیه سازی تکاملی سازه ها ارائه شده است و این مثالها در برنامه ansys مدل سازی و پس از اعمال شرایط تکیه گاهی تحلیل می شوند و نهایتا در طراحی بهینه با مقایسه نتایج بدست آمده از خروجی برنامه ansys به هدف کلی طرح می رسیم.