به منظور ارزیابی جنبه های اکوفیزیولوژیک کشت مخلوط گوار و آفتابگردان تحت سطوح مختلف کود نیتروژن، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 92-1391 در مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل (چاه نیمه) اجرا گردید. عامل اصلی شامل سه سطح کود نیتروژن 0، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار و عامل فرعی، نسبت های مختلف کشت شامل: کشت خالص آفتابگردان ، کشت خالص گوار ، 75 درصد گوار + 25درصد آفتابگردان ،50 درصد گوار + 50 درصد آفتابگردان، 25 درصد گوار + 75 درصد آفتابگردان بود. نتایج حاصل از تجزیه آماری داده ها نشان داد که سطوح مختلف کود نیتروژن، نسبت های کاشت و اثر متقابل بین آنها تأثیر معنی داری بر عملکرد بیولوژیک دو گیاه آفتابگردان و گوار داشت. بالاترین عملکرد دانه (33/1633 کیلوگرم در هکتار) در بین نسبتهای کاشت آفتابگردان از نسبت کاشت 75 درصد گوار+ 25 درصد آفتابگردان همراه با مصرف 100 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن و در گوار (7/4356 کیلوگرم در هکتار) از تیمار75 درصد گوار +25 درصد آفتابگردان همراه با مصرف 150 کیلوگرم درهکتار کود نیتروژن بدست آمد. سطوح مختلف کود نیتروژن و نسبت های کاشت تاثیر معنی داری بر میزان کلروفیل برگ در دو گیاه آفتابگردان و گوار داشت. بیشترین مقدار نیتروژن خاک از نسبت کشت خالص گوار و کمترین مقدار نیتروژن خاک از کشت خالص آفتابگردان بدست آمد. میزان نسبت برابری زمین در نسبت های مخلوط بزرگتر از یک بود که نشان دهنده برتری کشت مخلوط در مقایسه با کشت خالص می باشد. بالاترین نسبت برابری زمین از مخلوط 75درصد گوار+ 25درصد آفتابگردان معادل 73/2 بدست آمد . در خصوص کنترل علف های هرز، کمترین میزان وزن خشک علف های هرز از کشت خالص گوار و عدم مصرف کود بدست آمد.