استراتژی توسعه¬شهری (cds) راهبرد نسبتا جدیدی است که در جهت تقویت نظام برنامه¬ریزی و مدیریت شهری ابداع شده است و با تمرکز بر توسعه اجتماعی و اقتصادی، درک نوینی از مشکلات و مسائل را می¬طلبد تا توسعه شهر را در بستر مناسب خویش هدایت کند. پیدایش و گسترش رویکرد cds در برنامه¬ریزی شهری را باید در یک سلسله ضرورت¬ها جستجو نمود که در تحلیل نهایی، به شرایط سرمایه¬داری جهانی، نتایج و تبعات آن باز می¬گردد. به عبارتی دیگر، امروزه در جوامع شهری معاصر، ناتوانی عاملیت و صلب بودن ساختارهای اجتماعی- سیاسی و عدم اجرا سازی رویکردهای cds در شهرهایی که جویای هویتِ جدید برای خود می¬باشند، شرایطی را پدید آورده است که جامعه شهری را از رقابت منصفانه و مبتنی بر حقوق شهروندی، پاسخگویی مدیرتی، مسئولیت¬پذیری و قانون¬مداری باز داشته است. از اینرو، هدف پایان نامه حاضر، تحلیل جایگاه شاخص¬های توسعه شهری در شهر زابل با استفاده از رویکرد cds شهری می¬باشد. روش تحقیق بکار گرفته شده توصیفی- تحلیلی، مبتنی بر مطالعات کتابخانه¬ای، مدلی، پیمایش¬های میدانی به همراه پرسش¬نامه و تحلیل¬های swot است. در مرحله اول پس از تدوین پرسش¬نامه¬ها، تعداد 380 پرسش¬نامه بین شهروندان توزیع شد و در مرحله بعد، با انتخاب نمونه¬ای 80% از نخبگان و مسئولان شهری در زابل، اقدام به توزیع پرسش¬نامه¬ بین گروه هدف گردید. سپس اطلاعات حاصل از پرسش¬نامه¬ها استخراج گردید و در محیط نرم¬افزار spss وارد شد و در نهایت ضرایب خاص هر متغیر محاسبه شد و با مدل swot، میانگین وزنی و رتبه و پیشنهادات لازم ارائه گردید. نتایج نشان داد که میانگین کلی حکمروایی در شهر زابل از دید مسولان 2.84، از دید شهروندان برابر با 2.36 و از نظر نخبگان شهری 2.41 می¬باشد. همچنین این ضریب برای نخبگان شهری و شهروندان به صورت (2.58) و (2.34) بدست آمده است. در ادامه نتایج آزمون تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که بین گروه¬های مختلف از لحاظ شاخص¬های cds (f(2, 452)= 16/31, p= 0/000) تفاوت معناداری وجود دارد. در مدل swot، شاخص ایجاد تسهیلات برای حل معضلات زندگی شهروندان، با کسب میانگین وزنی 4.5، مهمترین نقطه قوت داخلی بدست آمد. در نهایت راهبردهای لازم ارائه گردید.