امروزه بهبود بهره وری به عنوان بهترین و کارآمدترین روش دستیابی به رشد اقتصادی با توجه به کمیابی منابع تولید، مطرح است. بهره وری در بخش کشاورزی یکی از مهمترین فاکتورهای توسعه ی پایدار است که عموماً در کشورهای در حال توسعه مانند ایران علی رغـم توانمندی های بالـقوه کشـاورزی ، به دلیل بهره وری پایین بخش کشاورزی آن چنان که باید اقتصادی و مقرون به صرفه نیست. لذا توجـه بـه روش دوم ، یعنی بالا بردن بهره وری عوامل تولید ضرورتی اجتناب ناپذیر برای افزایش تولید محصولات است. اولین اقدام برای به حرکت در آوردن جوامع روستایی در جهت فعالیت های تولیدی و کسب حداقل رفاه « برآورده کردن نیازهای انرژی آنهاست». در روستاهای ایران مصرف انرژی به دو شکل سنتی و تجاری می باشد که مصرف انرژی به شکل سنتی علاوه بر غیر اقتصادی و غیر بهداشتی بودن زیانهایی را نیز به محیط زیست از جمله تخریب جنگلها و فقیر نمودن پوشش گیاهی وارد می آورد. انرژی های تجاری شامل سوختهای فسیلی از جمله نفت سفید، گاز مایع، نفت گاز و برق ... میباشد که تحقیق حاضر پس از ارائه تصویر کلان از مصرف انرژی در بخش کشاورزی کشور و بررسی وضعیت موجود انرژی روستایی ، پتانسیل و کاربردهای کشاورزی و نقش آنها در تأمین انرژی روستایی در کشور مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار میگیرد.