هدف از انجام این مطالعه بررسی پاسخ دهی تغییرات دینامیکی ضربان قلب به اندوتوکسین در موش های دیابتی و مقایسه آن با موش های سالم است. به همین منظور آزمایش ها در دو فاز in vivo و in vitro بر روی موش های صحرایی نر نژاد sprague-dawley طراحی و انجام شدند. در فاز in vivo از سیستم تله متری برای بررسی تغییرات ضربان قلب در حیوان هوشیار استفاده شد. نتایج مطالعه نشان داد که تزریق اندوتوکسین با دوز (1mg/kg) در گروه کنترل می تواند به طور معناداری منجر به کاهش تغییرات دینامیکی ضربان قلب (hrv) به صورت دو فازی شود. تزریق اندوتوکسین با دوز مشابه در حیوانات دیابتی هم منجر به کاهش hrv به صورت دو فازی می شود ولی hrv در حیوانات دیابتی به نسبت گروه کنترل، کمتر کاهش می یابد. از آنجا که کاهش پاسخ دهی کرونوتروپیک به تحریک کولینرژیک یکی از مکانیسم های مطرح در کاهش hrv در اندوتوکسمی است، در فاز in vitro به بررسی پاسخ دهی دهلیز ایزوله به تحریک کولینرژیک پرداختیم. نتایج مطالعه نشان داد که دیابت تفاوت معناداری را در میزان ic50 آگونیست کولینرژیک نسبت به گروه کنترل ایجاد نمی کند. در حیوانات کنترل، اندوتوکسمی موجب کاهش معنا دار در پاسخ دهی کرونوتروپیک دهلیز ایزوله به آگونیست کولینرژیک شد. در گروه حیوانات دیابتی پاسخ دهی دهلیز ایزوله به تحریک کولینرژیک در شرایطی که حیوان دیابتی اندوتوکسین با دوز مشابه دریافت کرده ،کمتر از گروه کنترل است. این یافته شبیه پدیده تحمل به اندوتوکسین است. به منظور یافتن مکانیسم احتمالی تحمل به اندوتوکسین مطالعات مولکولی برای بررسی بیان ژن های tgfβ، tlr2، tlr4، socs1 و mcp1 توسط روش real time rt-pcr انجام شد. نتایج نشان داد که بیان tgfβ و mcp1 به صورت معنا دار در دهلیز حیوانات دیابتی کاهش می یابد. به طور کلی نتایج حاصل از آزمایش ها بیانگر ایجاد اندوتوکسین تولرانس در سیستم ضربان ساز قلبی در مدل تجربی دیابت است.