رنگ عنصری مهم وتأثیر¬گذار درهمه ی عرصه های زندگی بشر می باشد. روان¬شناسان عقیده دارند که انتخاب رنگ های مختلف از سوی افراد،بیانگر احساسات درونی وشخصیت¬روانی آنهاست. قاآنی شیرازی از شاعران سبک بازگشت ادبی مانند شاعران سبک خراسانی، شاعری طبیعت گرا وآفاقی است،بنابراین از عنصر رنگ با بسامد بالا در جهت محسوس وعینی¬کردن تصاویر شعری خود استفاده کرده¬است.او تابلوهایی رنگین از زیبارویان وممدوحان به تصویر کشیده¬است.بازتاب رنگ در دیوان قاآنی بسیار متنوع وبه دو روش مستقیم وغیر¬مستقیم است. از منظر روان شناسی وجامعه شناختی قاآنی شیرازی شاعری آزاد اندیش وامیدوار به زندگی است،زندگی¬ستایی، نه زندگی ستیزی در دیوان این شاعر کاملاً آشکار است. در نتیجه با دیدی متفاوت به رنگ ها نگریسته¬است. او رنگ سیاه رادرزلف وخط وخال وابروی زیبارویان وممدوحان یافته،پس سیاه،رنگ دوست داشتنی برای قاآنی است.سفید تداعی¬کننده¬ها اندام زیبارویان است و رنگ سرخ نیز رنگ زندگی، هیجان و عشق است که قاآنی بارها از لبان سرخ وگونه¬های قرمز زیبارویان و باده ی سرخ سخن رانده¬است.اورنگ زرد را نیز رنگ خورشید می¬داند که طبیعت را زنده وروشن می¬کند.طبیعت دوستی وتعلق خاطرقاآنی به طبیعت باعث شده که اورنگ سبز رابه طبیعت وسبزه¬ها ودریاودرچند مورد به پر طوطی نسبت دهد.بنابراین قاآنی به چیزی جزبهره¬گرفتن از زیبایی¬های طبیعت وزیبارویان وممدوحان نمی¬اندیشد،پس شعر وبیانش،زبان دل واحساس اوست.