جوهره علم بر پایه¬ی مدل¬های فراگیر است، نه داده های پراکنده؛ زیرا داده ها در قالب مدل می توانند کشف، تبیین، تعبیر شوند. بنابراین، فقدان مدل های قابل اتکا در برندسازی در صنعت ورزش محقق را برآن داشت تا به دست یابی مدل برندسازی در صنعت ورزش ایران اهتمام ورزد. بر این اساس هدف از این مطالعه طراحی و تبیین مدل برندسازی با رویکرد تفکر راهبردی در صنعت ورزش ایران است. این پژوهش از نوع تحقیقات اکتشافی و به تناسب رویکرد پژوهش کیفی بود، برای این منظور به خبرگان حوزه¬ی برندسازی مراجعه و از طریق مصاحبه عمیق به جمع¬آوری داده¬ها پرداخته شد و روش نمونه گیری در این پژوهش گلوله برفی بود. داده¬های حاصل از 15مصاحبه به روش داده بنیاد (گراندد تئوری) طی سه مرحله¬ کدگذاری تجزیه و تحلیل شد، که نخست مطابق رویکرد پارادایمی سپس مطابق رویکرد نوخاسته بود در نهایت از دل داده¬ها 15مقوله¬ اصلی در سه سطح؛ رفتاری، سازمانی و رویداد استخراج شد. شالوده¬ی این مدل، سطح رفتاری که شامل مولفه¬های؛ ادراکی، ارزشی، کنشی، گرایشی و ارتباطی بود، سطح بعدی مولفه های سازمانی(ساختاری) که عبارت بود از؛ دیدگاه¬های نو، صداهای جدید، تجربه¬های جدید، شور و شوق نو و محاورات جدید. در سطح رویدادی این مدل مولفه¬های برندسازی جای گرفتند که شامل مولفه¬های؛ ماموریت برند، هویت برند، جایگاه¬یابی برند، ارتباطات برند، و وفاداری به برند بود.این مدل نمایش ساده¬ای از برندسازی صنعت ورزش ایران است که سعی بر آن بود که ساخت های اساسی برندسازی صنعت ورزش ایران را دربگیرد. مطابق مدل حاضر می¬توان مولفه-های موثر بر برندسازی در صنعت ورزش ایران را شناسایی و به نوعی آنها را طبقه بندی کرد و نهایتا می¬تواند مبنای عقلانی توسعه برندسازی در صنعت ورزش ایران قرار گیرد.