هدف: در سال های اخیر استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی (msc) در پزشکی ترمیمی و ژن درمانی و مهندسی بافت بسیار مورد توجه قرار گرفته و برای پژوهش جذاب به نظر می رسد. دسترسی آسان، قابلیت گسترش و ظرفیت تمایزی msc به همراه خاصیت چسبندگی به سطوح پلاستیک و رشد و گسترش در شرایط محیط کشت از ویژگی های این سلول ها محسوب می شود. ظرفیت خود تکثیری سلول های بنیادی می تواند با دو نشانگر ki67 و brdu اندازه گیری شود. هدف این مطالعه بررسی تکثیر adscs و bmscs با دو نشانگر درون زاد ki-67 و برون زاد brdu می باشد. مواد و روش ها: سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان و چربی از استخوان-های فمور و تیبیا و بافت چربی زیر جلدی جدا شده و کشت داده شد. در پاساژ 5، تکثیر سلول ها 24، 48، 72 و 96 ساعت پس از کشت توسط دو آنتی بادی ضد ki-67 و brdu مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: مقایسه ی تکثیر سلولی با دو نشانگر ki-67 و brdu نشان داد که در زمان های 24 و 48 ساعت پس از کشت نرخ رشد adscs بیشتر از bmscs است. با استفاده از الگوی رنگ پذیری هسته با نشانگر ki-67 در مراحل مختلف چرخه ی سلولی، درصد سلول ها در مراحل g1، s و میتوز به دست آمد. الگوی بیان نشانگر ki-67 در adscs و bmscs مشابه یکدیگر بوده اما پاسخ تکثیری این دو سلول به محیط کشت حاوی brdu با یکدیگر متفاوت است. نتیجه گیری: به نظر می رسد در شرایط in vitro، نشانگر ki-67 نسبت به brdu برای سنجش نرخ تکثیر سلولی و شناسایی مراحل چرخه ی سلولی مناسب تر است. همچنین ظرفیت تکثیر adscs نسبت به bmscs بالاتر است.