زمان و روایت آن از جمله موضوعاتی است که از دیرباز آدمی با آن همراه بوده است و تعریف این که زمان چیست؟ کاری دشوار می نماید؛ اگر از ما بخواهند زمان را تعریف کنیم بدون شک هیچ یک از ما قادر به تعریفی دقیق از زمان نخواهیم بود چرا که زمان عنصری است پویا که کسی از آن آگاه نیست. در این پژوهش نیز ما بر اساس سیر طبیعی گذشت زمان، مقدار کشش ها و شتاب ها و حذف هایی که در طول این نوع زمان شکل گرفته، در سه اثر برگزیده ی زویا پیرزاد مورد بررسی قرار داده ایم و مشخص کرده ایم که نویسنده از چه نوع زمان هایی بیشتر بهره برده است. همچنین در این پایان نامه سعی شده است در خصوص ساختارگرایی ادبی و روایت شناسی مطالبی مطرح شود تا در فهم بهتر این پژوهش یاری گر باشد چرا که ساختارگرایی پاسخی به یک نیاز است، نیاز به نظامی منسجم که علوم مدرن را وحدت بخشد و جهان را بار دیگر برای انسان قابل سکونت گرداند. به طور کلی ساختار پایان نامه از دو گفتار تشکیل شده که در گفتار نخست به پیشینه و زمینه ی ساختارگرایی ، روایت و روایت شناسی و بیان کلّی نظریه ی ژرار ژنت و در گفتار دوم به بررسی روایت زمان در سه اثر زویا پیرزاد پرداختیم.