بخش شمالی زون سنندج – سیرجان، در شمال غرب ایران، شامل توده¬های نفوذی گرانیتوئیدی و گابرویی متعددی است که به موازات زمین درز زاگرس قرارگرفته اند. توده های نفوذی مافیک ریز تا درشت دانه کنگره و تقی آباد، در جنوب غرب قروه، ازجمله این توده¬های نفوذی می باشند. ترکیب شیمیایی و ایزوتوپی نشان می دهد که این دو توده، نسبت به هم اختلافات آشکاری دارند. داده¬های ژئوشیمیایی در توده¬ کنگره، منشأ ماگماهای توله ایتی، همانند جزایر قوسی را نشان می دهند. درحالی که توده¬ تقی آباد، بیشترین سازگاری را با منشأیی مشابه با بازالت¬های مناطق گسترش اقیانوسی دارد. در توده¬ کنگره، مقدار تیتانیم، عناصر آلکالن و نادر خاکی، کمتر از نمونه های توده¬ تقی آباد است. مقدار مثبت (8+-3+)?tnd و نسبت پایین 86sr/87sr اولیه (0.7054-0.7034) در توده کنگره، نشان دهنده منشأ گوشته¬ تهی شده برای این سنگ¬ها است. یافته های این پژوهش نشان می دهند که منشأ توده مافیک تقی آباد، کنگره و دایک¬های حدواسط بیشتر در ارتباط با یک گوشته تهی شدگی بالا ورقه فرورانش هستند و پوسته ی قاره ای در تشکیل آن ها، هیچ نقش قابل ملاحظه ای نداشته است. بر اساس داده های پژوهش حاضر، بعد از گسترش اقیانوس نئوتتیس بین صفحه ی آفرو - عربی و ایران زمین و فرورانش پوسته اقیانوسی به زیر خودش، سیستم قوس- پشت قوس در ژوراسیک میانی توسعه یافته است. نبود شاهدی مبتنی بر ماگماتیسم قبل از ژوراسیک میانی، در بخش شمالی زون سنندج – سیرجان، خود دلیلی بر این ادعا است. این شواهد نشان می دهد که بخش غربی سنندج - سیرجان بیشتر با یک سیستم جزیره قوسی همخوانی دارد تا حاشیه فعال قاره ای که تابه حال برای منطقه در نظر گرفته شده بود.