رود خانه های شهری به عنوان یکی از ارکان اساسی ساختار شهر، ارزش های زیست محیطی و اجتماعی بسیاری را به همراه دارند. اما استفاده نابجا و مداخله های نامناسب می تواند از ارزش این عنصر حیات بخش شهری بکاهد. از طرفی دیگر به جز ساختار کالبدی، ساختارهای اجتماعی و اقتصادی شهر نیز بخشی از هویت وجودی شهر را تشکیل می دهند در حالی که در بسیاری موارد تنها بخش کالبدی شهرها به چشم می آید و سایر جوانب وجودی شهرها در حالی که وجود دارند دیده نمی شود و خود را به شکل لایه ای بر بستر فیزیکی موجود منطبق می کنند. در صورتی که اگر ساختار کالبدی شهر و سایر ساختارها با هم کار کنند، سبب شکوفایی یکدیگر می شوند و در غیر این صورت در هر کدام از ساختار های شهری مشکلاتی بروز خواهد نمود. نیاز به احیای ارزشهای رودخانه های شهری و نیاز ایجاد فضاهای جمعی را می توان با طراحی فضاهای حاشیه ی رودخانه های شهری با همدیگر به خوبی پاسخ داد. در این پژوهش با استفاده از روش تحقیق تحلیلی توصیفی از نوع نمونه موردی و استفاده از راهکارهای ترکیبی سعی در ارائه چگونگی این طراحی دارد. نتایج حاصل از این تحقیق در مورد رودخانه ی بابلرود شهر بابل نشان دهنده آن است که در نظر گرفتن شهروندان در قالب گروه های انسانی و ایجاد بستر لازم، جهت حضور گروه های مختلف ورزشی، هنری، صنفی و ... سبب حضور مستمر شهروندان می شود، شهروندانی که به دلیل هویت پس زمینه ای گروهی خود، سعی در تنظیم رفتار و فعالیت خود دارند و مشارکت مردمی را عملی می کنند. در این قالب روابط اجتماعی توسعه می یابد و همچنین این نوع حضور،سبب احیای محیط های طبیعی نفوذ کرده در شهر می شود.