در این پروژه منومرهای دی¬پروپارژیل جدیدی دارای گروه¬های کینوکسالین، ایمیدازول و کربازول، به همراه اتصال اتری سنتز شدند، که به ترتیب در مرحله¬ی بعد با استفاده از واکنش پلیمریزاسیون افزایشی کلیک با 6 ترکیب دی¬برمه و 6 منومر دی¬آزید جدید پلی¬تری¬آزول-اتر¬های جدیدی با انحلال¬پذیری و خلوص بالا و بازده خوب سنتز گردید. در مرحله¬ی بعد با اصلاح کردن نانو ذرات اکسید آهن و واکنش پلیمر¬ها با انتهای فعال نانو ذرات اصلاح شده، نانوکامپوزیت¬های مغناطیسی جدیدی نیز تهیه گردید. در ادامه پلیمر¬ها و نانوکامپوزیت¬های مربوطه با استفاده از روشهای طیف سنجی ft-ir، h nmr1 و آنالیز عنصری شناسایی شدند و خصوصیات نوری، حرارتی، حلالیت، ویسکوزیته ذاتی، جذب یون، خواص مکانیکی و مغناطیسی آنها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزودن گروه جانبی حجیم نه تنها خواص حرارتی بالایی را به پلیمرها بخشید، بلکه انحلال پذیری آنها را در حلالهای آلی نیز بهبود بخشید. وجود اتصال اتر در زنجیر اصلی پلیمر نیز تأثیر زیادی در بهتر شدن ویژگی¬هایی مثل انحلال-پذیری و انعطاف¬پذیری و فرآیندپذیری پلیمرها داشت. وجود حلقه¬های آروماتیک علاوه بر افزایش پایداری حرارتی و خواص مکانیکی مانند استحکام مکانیکی می¬تواند در جذب و نشر نور تاثیر بسزائی داشته باشد و در کاربرد این نوع پلیمر¬ها موثر باشد. وجود اتم¬های نیتروژن در گروه¬های ایمیدازول و کینوکسالین و همچنین وجود حلقه¬های تری¬آزول فراوان در زنجیر پلیمر¬ها باعث شد که این پلیمر¬ها خاصیت جذب یون خوبی از خود نشان دهند. خاصیت مغناطیسی نانوکامپوزیت¬های سنتز شده نیز ویژگی خاصی به آنها بخشید و آن خارج¬سازی آسان نانوکامپوزیت¬ها بعد از جذب یون، به وسیله¬ی آهن¬ربا می¬باشد. در کل نانوکامپوزیت-های تهیه شده نسبت به پلیمر¬های اولیه خواص مطلوب¬تری نشان دادند.