مقدمه: فیکولین ها، پروتئین هایی هستند که به کربوهیدرات ها متصل می شوند و به عنوان اپسونین عمل می کنند. در انسان سه نوع فیکولین وجود دارد که موتاسیون های تک نوکلئوتیدی (snp) در ژن آن ها استعداد ابتلا به بیماری های مختلف از جمله دیابت را افزایش می دهد. هدف از این مطالعه، بررسی پلی مورفیسم فیکولین3 و ارتباط آن با دیابت تیپ 2 بود. مواد و روش ها: در این مطالعه از 36 نفر از افراد دیابتیک (براساس معیارهای انجمن دیابتیک آمریکا )و 37 نفر از افراد سالم که به سازمان انتقال خون مراجعه کرده بودند، نمونه های خونی تهیه گردیدو dna به روش دستی salting-out استخراج شد. روی نمونه ها pcr انجام شد و محصولات pcr برای بررسی پلی مورفیسم fcn3+1637delc موجود در اگزون 5 با آنزیم محدودالاثر apai بریده شد. بر روی سرم بیماران مقادیر قند خون با استفاده کیت اندازه گیری شد. نتایج: در این مطالعه، 2 نفر از 36 نفر (6/5%) برای این پلی مورفیسم در افراد دیابتی هتروزیگوت (wd) بودند و 3 نفر از 37 نفر (1/8%) از افراد نرمال برای این جهش هتروزیگوت بودند. بقیه افراد مورد مطالعه دارای ژنوتیپ بدون تغییر (ww) بودند. فراوانی پلی مورفیسم fcn3+1637delc بین دو گروه بیمار و نرمال معنی دار نبود (05/0<p). در بررسی میزان قند بیمارن نیز بین واریانت های ژنی تفاوت معنی داری نداشت (05/0<p). بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که واریانت های فیکولین 3 به صورت fcn3+1637delc به عنوان فاکتور خطر در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 در افراد ایرانی محسوب نمی شود و همچنین میزان قند خون این بیماران را تحت تاثیر قرار نمی دهد. با توجه به عملکردهای فیکولین 3 در تغییرات سیستم ایمنی و احتمالا دیابت نوع 2، بررسی های بیشتر بر روی تعداد بیشتر نمونه ها، جایگاه های پلیمرفیسم دیگر این ژن، بررسی همزمان چند ژن و بررسی میزان پروتئینی آنها در مطالعات بعدی میتواند داده های مفید دیگری را به این مطالعه اضافه نماید. کلمات کلیدی: فیکولین 3، پلی مرفیسم، جمعیت ایران، pcr-rflp