هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی افشای هیجانی نوشتاری بر افزایش امید و کاهش ادراک درد در زنان مبتلا به ام اس در شهر ارومیه بود. بدین منظور در چارچوب روش پژوهشی نیمه آزمایشی 16بیمار زن مبتلا به ام اس که در انجمن ام اس شهرستان ارومیه عضو بودند وتشخیص قطعی ام اس را دریافت کرده بودند و شرایط شرکت در آزمایش را داشتند انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (8 نفر) و گروه کنترل(8 نفر) تقسیم شدند. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. شرکت کنندگان قبل از شروع مداخله و همچنین پس از اتمام مداخله پرسشنامه های امید اشنایدر و ادراک درد مک گیل را تکمیل کردند. پس از انجام پیش آزمون، برنامه افشای هیجانی نوشتاری طی 3 جلسه، هر جلسه به مدت 20 دقیقه طی سه روز متوالی اجرا شد. برای تحلیل داده ها از روش کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که در زمینه کار با مبتلایان به ام اس ، افشای هیجانی نوشتاری با توجه به ماهیت آن به مثابه یک روش مداخله ای، به اندازه ی کافی در کوتاه مدت روش مداخله ای موثری برای افزایش امید و ادراک درد نمی تواند باشد.