روش¬ تحریک تخمک¬گذاری کاربرد وسیعی در کلینیک¬های ivf دارد. هدف اصلی این روش تحریک فولیکولوژنز و افزایش تعداد تخمک¬ های حاصله در یک سیکل می¬باشد. به دنبال تحریک هورمونی ، میزان هورمون¬های مترشحه از تخمدان به ویژه 17-بتا- استرادیول و پروژسترون از حد فیزیولوژیک فراتر می رود. سلول¬های سیستم ایمنی به ویژه ماکروفاژها نسبت به تغییرات هورمونی حساس هستند. این سلول ها در لانه¬گزینی مناسب جنین و حفظ بارداری نقش مهمی دارند. افزایش غلظت هورمون ها به دنبال تحریک تخمک¬گذاری، می¬تواند باعث تغییر در فراخوانی و فراوانی سلول¬های ایمنی به ویژه ماکروفاژها در بافت رحم شده، از این طریق بر پدیده لانه گزینی جنین اثر گذاشته و یکی از عوامل کاهش موفقیت لانه¬گزینی در تکنیک ivf باشد. به منظور بررسی این موضوع در روزهای چهارونیم و هفتم بارداری از دو گروه موش¬های باردارشده طبیعی (بدون تحریک تخمک¬گذاری ) و موش¬های باردارشده پس از تحریک تخمک¬گذاری خون¬گیری به عمل آمد و میزان هورمون ¬های 17-بتا- استرادیول و پروژسترون سرم با روش الایزا سنجش شد. همچنین تغییرات فراوانی و پراکنش ماکروفاژها به صورت موضعی و سیستمیک در دو بافت طحال و رحم با استفاده از روش ایمونوهیستو شیمی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصله از این مطالعه نشان داد که در هر دو روز چهار ونیم و هفتم بارداری در گروه تحریک ¬تخمک¬گذاری شده نسبت به گروه کنترل، فراوانی ماکروفاژها کاهش یافته است. از طرفی این تغییرات در هر دو بافت مورد مطالعه (طحال و رحم) مشاهده گردید. اگرچه تغییرات این سلول ها در طحال از نظر آماری معنی دار نبود. بر اساس بررسی های بعمل آمده، این مطالعه برای اولین بار کاهش فراوانی ماکروفاژهای رحمی موش را به دنبال تحریک تخمک گذاری گزارش می نماید. با توجه به افزایش چند برابری غلظت هورمون های 17- بتا- استرادیول و پروژسترون پس از تحریک تخمک گذاری و تاثیر این هورمون ها بر میزان تولید و آزاد سازی عوامل جذب شیمیایی ماکروفاژها همچون m-csf و gm-csf تغییر فراوانی و جایگیری این سلول ها پس از تحریک تخمک گذاری قابل توجیه می باشد. با توجه به نقش اساسی ماکروفاژها در پدیده لانه گزینی جنین و کنترل پاسخ های ایمنی مادر به نظر می رسد که تغییرات این سلول ها می تواند بر میزان موفقیت بارداری پس از ivf تاثیر بگذارد.