جود هماهنگی و وحدت در آثار هنری بویژه نقاشی از این جهت حائز اهمیت است که سبب انسجام و وحدت بخشیدن به اجزاء می گردد و قهراً زیبایی را به ارمغان می آورد. بی تردید اثری که ساختار آن واجد هماهنگی به سامانی باشد، از زیبایی بصری نیز برخوردار خواهد بود و مخاطب از آن بهره مند می گردد. در صورت هماهنگی و دیالوگ همسو وحدت شکل می گیرد. حضور این دو معنا از دیرباز تاکنون، هم در هنر غرب و هم در هنر شرق نمایان بوده است. بنابراین در این پژوهش سعی بر این بود تا علاوه بر معرفی عوامل موثر در ایجاد هماهنگی و وحدت (خط، رنگ، سطح و غیره) به معرفی نقاشان ممتازی که در تاریخ هنر مطرح می باشند و آثارشان از این ویژگی برخوردار بوده است اشاره شود، نهایتاً در آخرین فصل به تحلیل محتوایی و ساختاری آثار ده تن از نقاشان معاصر ایران پرداخته شده است، که هر کدام به نوعی هماهنگی را در آثارشان رعایت کرده اند. به هر تقدیر انتخاب آثار این دسته از هنرمندان برای مطالعه ی موردی از آن جهت است که این گروه از نقاشان بیشتر خود را به رعایت اصل وحدت و هماهنگی ملزوم می دیدند و هنرمند زمانی توفیق بیشتری در زیبایی و انسجام اثرش حاصل گشته است که متناسب با مضمون و محتوای اثرش از انواع هماهنگی ها در وحدت بخشیدن به اثرش بهره گرفته است که نتیجه ی آن تجلی وحدت در شاکله ی اثرهنری او شده است.