علمای شیعه، برای لزومِ شناخت امامان (علیهم ¬السلام)، به احادیثی استناد کرده¬اند که یکی از مهمترین این احادیث، حدیث «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتة جاهلیة» است. در این نوشتار با روش توصیفی – تحلیلی با رویکرد کتابخانه¬ای، برای دست یافتن به مفهوم ِصحیح ِحدیث «من¬ مات...»، الفاظ کلیدی آن به¬طور دقیق مورد واکاوی قرار گرفته است؛ و سپس ضمن ذکر منابع حدیث در کتب شیعه و اهل¬سنت، به¬وسیله¬ی کتب رجالی فریقین، سلسله¬ی راویان حدیث مورد بررسی سندی قرار گرفته است و هم¬چنین مفهوم برداشت شده از حدیث «من مات ...» با معیار¬های سنجش حدیث مطابقت داده شده است و این نتیجه حاصل شده است که هر شخصی در روزگارش، امام زمانش را انکار کند و پیرو شریعتش نباشد به مرگ کفر، نفاق و گمراهی مرده است.