هدف: در این مطالعه به بررسی و تشخیص بیماریهای عصب اپتیک در افراد مبتلا به کاتاراکت به وسیله تکنیک پتانسیل برانگیخته بینایی در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه قدس طی سالهای 1387-1388 پرداختیم. روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی مشاهده ای (observational) توصیفی - تحلیلی (descriptive-analytical) مقطعی (cross-sectional) انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل 50 بیمار مبتلا به کاتاراکت مراجعه کننده به درمانگاه قدس در شهر تهران طی سال های 87 و 88 بود که 16 مورد کاتاراکت بدون درگیری عصب اپتیک ، 25 مورد کاتاراکت بعلاوه دژنراسیون ماکولا و 9 نفر کاتاراکت بعلاوه دمیلینیزاسیون داشتند. یافته ها: میانگین میزان latency در مبتلایان به کاتاراکت 81/103 با انحراف معیار 064/11، در مبتلایان به کاتاراکت بعلاوه دژنراسیون ماکولا 36/107 با انحراف معیار 86/9 و در مبتلایان به کاتاراکت بعلاوه دمیلینیزاسیون 6/162 با انحراف معیار 88/20 بود که اختلاف آماری معناداری را بین سه گروه نشان می داد (p=0.0001). میانگین میزان amplitude در مبتلایان به کاتاراکت 87/1 با انحراف معیار 80/0، در مبتلایان به کاتاراکت بعلاوه دژنراسیون ماکولا 26/4 با انحراف معیار 14/2 و در مبتلایان به کاتاراکت بعلاوه دمیلینیزاسیون 88/1 با انحراف معیار 5/1 بود که اختلاف آماری معناداری را بین سه گروه نشان می داد (p=0.0001). نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات صورت گرفته در این زمینه چنین استنباط می شود که بررسی های الکترودیاگنوزیس مانند vep می توانند به عنوان guideline خوبی جهت بررسی پیش آگهی در مبتلایان به کاتاراکت مورد استفاده قرار گیرند.