هدف اصلی پژوهش حاضر، مطالعه و بررسی تأثیرات رسانه های ارتباطی (تلویزیون و اینترنت) به رفتار انتخاباتی در دو دوره ی نهم و دهم انتخابات ریاست جمهوری و ابعاد آن در بین دو جامعه یآماری دانشجویان دانشگاه مازندران و دانشگاه آزاد اسلامی تهران- مرکز بوده است. روش تحقیق از نوع پیمایشی و ابزار گردآوری اطلاعات نیز پرسشنامه و سطح تحلیل فرد می باشد . جامعه ی آماری دانشجویان دانشگاه مازندران مشتمل بر 300 نفر از تمامی دانشکده ها و 380 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی تهران-مرکز از تمامی دانشکده ها است. الگوی تحلیلی پژوهش استفاده از نظریات تافلر، هابرماس، کاستلز و دانیل بل و نظریهی انتخاب عقلایی و همچنین نظریات کاشت و برجسته سازی میباشد. نتایج حاصل شده از یافتهها نشان میدهد، فرضیهی اصلی پژوهش حاضر که عبارت از رسانههای ارتباطی (تلویزیون واینترنت) باعث افزایش مشارکت سیاسی و تغییر نوع و شیوه آن در جامعه نمونه میشود، را تأیید کرده است، که البته نتیجه مزبور، با توجه به نتایج فرضیات فرعی که خود نیز با سوالاتی در پرسشنامه عملیاتی شده بود، دریافت شد. بررسی یافتهها حاکی از آن است، نوع و شیوه مشارکت دانشجویان در فضای مجازی صورت پذیرفته است و همچنین مشخص گردید است که میزان استفاده از تلویزیون و اینترنت تأثیرپذیر بر افزایش مشارکت دانشجویان بوده است،فرضیات مزبور، تأیید گردیدهاند. اما در مورد شدت تأثیرگذاری تلویزیون که بیشتر از سایر وسایل ارتباطی از جملهاینترنت است، فرضیه مزکور رد شده است. چرا که با بررسی میزان استفاده از اینترنت و تلویزیون این نتیجه حاصل شد که تأثیرگذاری اینترنت بیشتر بوده است. اما آنچه از نتایج فرضیههای فرعی حاصل شد، فرضیه ی اصلی پژوهش را تأیید میکند.