سلول های بنیادی اسپرماتوگونی تنها سلول های بنیادی بدن هستند که دارای قدرت خودنوسازی و همچنین توانایی انتقال ژن به نسل های بعدی می باشند. امروزه جداسازی، کِشت و پیوند این سلول ها در دامپزشکی به منظور تولید حیوانات ترانس ژنیک، اصلاح نژاد دام و درمان ناباروری در حیوانات با ارزش مورد توجه قرار گرفته است اما همواره به دلیل ناکافی بودن تعداد و میزان پایین زنده مانی این سلول ها در محیط کشت، محدودیت های زیادی در زمینه تحقیقات آن ها وجود داشته است. بنابراین مطالعات فراوانی در زمینه بهبود شرایط کشت سلول های بنیادی اسپرماتوگونی در حال انجام است. در این مطالعه، تاثیر غلظت های مختلف فاکتور رشد شبه انسولینی-1 بر تغییرات فراساختاری سلول های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفندان نژاد قزل کشت یافته به همراه سلول های سرتولی مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از اخذ نمونه های بیضه از بره های 2 ماهه و جداسازی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی و سلول های سرتولی، این سلول ها با هم کشت داده شدند و در معرض 2 غلظت مختلف از igf-i (دُزهای ng/ml 40 و ng/ml 100) قرار گرفتند. نتایج حاصل از مطالعه سلول ها به وسیله میکروسکوپ نوری و الکترونی حاکی از آن بود که شدت ضایعات در گروه دریافت کننده دُز ng/ml 100 نسبت به گروه ng/ml 40 و گروه کنترل کاهش قابل ملاحظه ای یافته بود. بنابراین افزایش میزان فاکتور رشد، تغییرات آسیب شناختی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی و سلول های سرتولی را به میزان چشمگیری کاهش می دهد. لذا می توان چنین نتیجه گیری کرد که افزودن igf-i می تواند به عنوان روشی برای بهبود شرایط کشت سلول های بنیادی اسپرماتوگونی و به حداقل رساندن آسیب های وارده بر آن ها مورد استفاده قرار گیرد.