در بازارهای کارا ، تصمیمات سرمایه گذاری شرکت ارتباطی به دسترسی به منابع مالی ندارد . اما در واقعیت بازار سرمایه نمی تواند به صورت کاملا کارا عمل کند و شرکت ها در عمل در بازار های ناکارا مشغول به فعالیت هستند. شرکت ها در دسترسی به منابع داخلی محدودیت دارند و از طرفی منابع خارجی نسبت به منابع داخلی گران تر هستند. بدین منظور ، یک واحد اقتصادی برای سرمایه گذاری در طرح های مختلف ، باید حد یا میزان سرمایه گذاری را با توجه به محدودیت منابع ، مورد توجه قرار دهد. هدف این تحقیق ،بررسی تاثیر محدودیت مالی بر رابطه ناکارآیی سرمایه گذاری و کارآیی عملیاتی با محافظه کاری حسابداری ، جهت آگاه ساختن مدیران ، سرمایه گذاران و نهادهای حرفه ای حسابداری ، نسبت به مطلوبیت محافظه کاری حسابداری در شرکت های با محدودیت مالی و سایر شرکت ها ، به عنوان یک ویژگی کیفی اطلاعات حسابداری است . جامعه آماری تحقیق حاضر ، شامل 92 شرکت است که برای دوره زمانی 1386 تا 1390 بررسی شده اند . در این تحقیق، ناکارآیی سرمایه گذاری از طریق باقیمانده های مدل رگرسیونی ارائه شده توسط وردی(2006) محاسبه گردیده و کارآیی عملیاتی نیز از طریق نسبت بازده دارایی ها محاسبه شده است . همچنین، محافظه کاری حسابداری از طریق مدل باسو(1997) اندازه گیری شده است در این تحقیق برای تشخیص شرکت های دارای محدودیت مالی از شاخص kz استفاده شده است . نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد که بین محافظه کاری حسابداری و ناکارایی سرمایه گذاری رابطه منفی و معنی داری وجود دارد و نیز نشان داده شد این رابطه منفی و معنی دار بین محافظه کاری و ناکارایی سرمایه گذاری در شرکت های دارای محدودیت مالی نسبت به سایر شرکت ها شدیدتر است. همچنین بین محافظه کاری حسابداری و کارایی عملیاتی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد اما بین محافظه کاری حسابداری و کارایی عملیاتی در شرکت های دارای محدودیت مالی رابطه معنی داری وجود ندارد.