یک مطالعه تجربی، به منظور بررسی اثرات کنترل فردی بر روی نشانه های افسردگی سالمندان مقیم در آسایشگاه سالمندان صورت گرفت. در این مطالعه، پیش فرضها بدین قرار بودند که بعضی از مشخصه های مشاهده شده در افراد مسن، مانند احساسات افسردگی، می تواند ناشی از فقدان کنترل باشد، به ویژه در مکان هایی مانند خانه های سالمندان، که سالمندان در آنجا، در محیطی عاری از تصمیم گیری زندگی می کنند این مساله شدت بیشتری دارد. احساسات ناتوانی و فقدان کنترل می تواند دوران پیری را دورانی سخت و طاقت فرسا سازد.این پژوهش در مرکز سالمندان علی بن ابی طالب در نیشابور انجام گرفت. جامعه آماری شامل شصت آزمودنی مرد بود که در دامنه سنی 57 تا 90 سال با میانگین 76 قرار داشتند. اکثر آنها بیسواد بوده و به پایگاه اقتصادی، اجتماعی پایین تعلق داشتند. از مودنی ها به روش نمونه برداری تصادفی در دو گروه سی نفری آزمایشی و کنترل جایگزین شدند.فرضیه پژوهش چنین بود: افزایش کنترل فردی باعث کاهش نشانه های افسردگی می شود. برای آزمون این فرضیه، مطابق طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل عمل شد. ابزارهای اندازه گیری افسردگی شامل پرسش نامه افسردگی بک ‏‎(bdi)‎‏ و مقیاس اندازه گیری از پرسش نامه ‏‎mmpi2‎‏ بود. هر دو گروه قبل از اجرای متغیر مستقل (کنترل فردی) با این ابزارها مورد سنجش قرار گرفتند. سپس گروه آزمایشی در معرض متغییر مستقل قرار گرفت.