با وجود بررسی های زیادی که در جای جای فلات ایران انجام شده است، عصر آهن ایران هنوز باابهامات و پرسش های زیادی مواجه است. به طور کلی مواد عصرآهن i و ii در زاگرس مرکزی از محوطه هایی چون گودین، گیان، باباجان و چندین محوطه در منطقه ی ماهیدشت و هلیلان بدست آمده است که بیشتر آثار عصر آهنi از قبور بدست آمده است. با توجه به داده های موجود نمی توان در مورد محوطه های شاخص با ساختار معماری در این منطقه سخن به میان آورد. اگرچه این منطقه در دوره ی زمانی مذکور همزمان با عیلام میانه بوده و انتظار محوطه های شاخص مرتبط با عیلام میانه را داریم. در عصر آهنiii در منطقه ی زاگرس مرکزی تعداد محوطه ها به صورت چشمگیری افزایش می یابد، از جمله این محوطه ها می توان به محوطه هایی چون گودینii، نوشیجان، باباجان(iوii) ، جامه شوران و ... اشاره کرد.این دوره همزمان با حکومت های الیپی، مانا و ماد است. شهرستان سنقروکلیایی به علت عدم انجام کاوش های هدفمند از جمله مناطق ناشناخته ی زاگرس مرکزی است. تنها پژوهش هدفمند انجام گرفته در این منطقه مربوط به دو فصل بررسی حیدریان در سال های 1383و 1387 است که طی این بررسی ها 286 محوطه از دوره های مختلف شناسایی شده است که در مجموع 45 محوطه سفال های عصر آهن را در بردارند. دراین پایان نامه محوطه های شناسایی شده عصر آهن این منطقه معرفی خواهد شد و همچنین بامعرفی سفال های عصرآهن و وضعیت قرارگیری محوطه ها به بررسی الگوی پراکنش با استفاده از نرم افزار arcgis خواهد پرداخت.