بریزینگ به فرآیندی گفته می شود که در آن اتصال از طریق حرارت دهی قطعه کار تا دمای مناسب(بالای 427 ) توسط فلز پرکننده با نقطه ذوب بیش از 427 درجه و کمتر از نقطه ذوب فلز زمینه که از طریق خاصیت موئینگی درز اتصال را پر می نماید، انجام می پذیرد. بریزینگ اتصالی متالورژیکی است که بر پایه ترشوندگی و نفوذ استوار است. بر این اساس و به منظور شناخت شرایط تر شوندگی سطح فولاد 321 ‏‎aisi‎ و تاثیر عواملی نظیر درجه حرارت ، زمان ، نسبت همپوشانی ، درز اتصال و صافی سطح بر فرایند بریزینگ آن ، آزمایشات متعددی توسط دو نوع آلیاژ پرکننده ‏‎mn-70‎‏ و ‏‎bni-2‎‏ در اتمسفرهای آرگون و خلا انجام شده است. براساس نتایج بدست آمده مشخص گردید که آلیاژ پایه منگنز با زاویه تماس 35-27 درجه به خوبی در سطح فلز زمینه پخش شده و اکسیدهای سطحی فلز زمینه مانعی در برابر ترشوندگی آن نبوده است . در مورد آلیاژ پایه نیکل نیز با وجود زاویه تماس 15-5 درجه به دلیل حضور ترکیبات ترد حاوی بور و سیلیسیم ، این آلیاژ فقط در شرایط سندبلاست شده به خوبی در سطح فلز زمینه پخش شده و به نظر می رسد که زبری سطح عامل تعیین کننده ای در نحوه ترشوندگی توسط این آلیاژ می باشد. بررسی خواص مکانیکی نمونه های تهیه شده در شرایط مختلف نشان می دهد که در آلیاژ پایه نیکل توسط میزان فازهای ترد تشکیل شده در درز اتصال تعیین و کنترل می شود . براین اساس بیشترین استحکام بدست آمده توسط آلیاژ پایه منگنز در اتمسفر آرگون برابر با ‏‎mpa‎‏ 240 و در نمونه های تهیه شده توسط آلیاژ پایه نیکل در اتمسفر خلا برابر ‏‎mpa‎‏ 180 می باشد.