در این پایانامه اثر هارتمن ( زمان تونل زنی ذرات از سدی که انرژی آن بیشتر از انرژی ذرات است با ضخامت سد افزایش می یابد و در سدهای به اندازه ی کافی ضخیم مستقل از ضخامت سد می شود)و پارادوکس ها و نتایج قابل نوجه آن از جمله سرعت های فوق نوری ذکر می شود و با استفاده از کمیت جدید مطرح شده توسط وینفول بیان میشود که تفسیرهای اولیه ی به کار رفته برای توضیح این اثر برای پایه ی بحث تغییرشکل مجدد کاملا اشتباه بوده و ان را بر اساس کمیت جدید توسط وینفول به شیوه ی جدید مطرح تفسیر و از این طریق پارادوکس های موجود حل و دیگر نیازی به وجود سرعت های فوق نوری نیست.