در زمینه یادگیری و آموزش زبان همیشه بستر برای امتحان شیوه های موثرتر در یادگیری زبان و اجزای آن فراهم بوده است. شیوه های یا دگیری دیداری و متنی با تکیه بر پایه قویشان (روانشناسی شناختی) از شیوه های مهم یادگیری زبان محسوب میشوند. تحقیق موجود تاثیر کوتاه و بلند مدت این دو شیوه را بر روی یاد گیرنده های زبان انگلیسی با سطح متوسط سنجیده است. تمامی 75 نفر شرکت کننده در این تحقیق مردان بین سنین 28 تا 35 سال بودند که به سه گروه دیداری. متنی و کنترل تقسیم گردیدند. سپس با استفاده از تست تافل همگن بودن سطح زبانی گروهها تثبیت گردید. دو گروه آزمایشی در هر جلسه به مدت 30 دقیقه تحت آموزش واژگان از طریق (گروه اول) متنی و (گروه دوم) دیداری قرار گرفتند و در پایان هر جلسه در یک تست 10 سوالی چند گزینه ای شرکت میکردند. گروه کنترل نیز از همان مقدار مطالب آموزشی با روشهای معمولی بهره مند گردیدند. در پایان تحقیق هر سه گروه در یک امتحان 50 سوالی چند گزینه ای شرکت کردند. اطلاعات بدست آمده از طریق تفکیکهای آماری مانند آزمون نمونه t و آنالیز واریانس یک طرفه مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج بدست آمده نشان داد که1) شیوه های دیداری و متنی تاثیر قابل توجهی (p=000<.05) در بهبود دانش واژگانی فراگیرندگان ایرانی با سطح متوسط داشته است. 2) گروه متنی در تست های 10 سوالی عملکرد (کوتاه مدت) بهتری نسبت به گروه دیداری داشتند ولی در تست 50 سوالی پایانی عملکرد (بلند مدت) دو گروه متنی و دیداری مشابه بود (p=516>.05).