در هنر ایران نوعی از تداوم پایدار در بکاربردن برخی مفاهیم و اصول در رسانه های هنری گوناگون مشاهده می شود. از این رو در پژوهش حاضر تمرکز بر بررسی تداوم سنت بصری ایرانی و نحوه ی بازتکرار آن در رسانه نوین عکاسی که در دوره قاجار به ایران وارد شد، انجام می گیرد. این پژوهش با بررسی مقوله ی ترکیب بندی در نقش برجسته ها و نگاره های ایرانی و بازنمایی های مشابه در عکس های دوره ی ناصری در صدد یافت نوع تداوم و دگردیسی بصری در ترکیب بندی عکس های مذکور می باشد. روش تحقیق به شیوه بررسی ترکیب بندی های موجود در نگارگری و تصاویر عکاسی درباری این دوران و مقایسه آن ها با هم است. نمونه های مورد مطالعه از عکس های دوره ناصر الدین شاه قاجار انتخاب شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که در این آثار نیز سنت پرسپکتیو مقامی بازنمایی موجود در ادوار پیشین تداوم یافته، اما محدودیت های فنی و نیازهای رسانه نوین موجب تغیراتی در نحوه بازنمایی آن شده است.