پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه اثر تمرینات استقامت در سرعت و استقامت در قدرت بر برخی عوامل آمادگی جسمانی و بیوانرژیکی تکواندوکاران برتر زن انجام گردید . تعداد 39 نفر از تکواندوکاران نخبه با میانگین سنی 1/3 7/19 سال ، قد2/7 5/162 سانتیمتر و وزن 2/9 8/52 کیلوگرم با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و برخی عوامل آمادگی جسمانی (سرعت، چابکی، توان، تعادل ایستا، تعادل پویا و سرعت واکنش ) و عوامل بیوانرژیک ( توان بی هوازی و توان هوازی ) با استفاده از تست های معتبر در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون ( بعد از هشت هفته تمرین ) اندازه گیری شد . افراد به سه گروه تقسیم شدند . گروه اول تمرینات استقامت در قدرت، گروه دوم تمرینات استقامت در سرعت و گروه سوم ( گروه کنترل) تمرینات متداول را انجام می دادند . برای بررسی مقادیر فوق از آزمونt زوج شده به منظور مقایسه سه گروه در فاکتورهای مورد نظر از آزمون آنالیز کواریانس ( ancova) و آزمون تعقیبی (lsd ( spss.v.15 و سطح معناداری 0/05≥α استفاده شد . یافته های پژوهش نشان داد در ورزشکارانی که تمرینات استقامت در قدرت و استقامت در سرعت را انجام می دادند میانگین نمره عوامل آمادگی جسمانی ( سرعت ، چابکی ، توان ، تعادل ایستا ، تعادل پویا و سرعت واکنش ) و فاکتورهای بیوانرژیک ( توان بی هوازی و توان هوازی ) در مقام مقایسه قبل و بعد از هشت هفته تمرین، بهبود یافت . جهت مقایسه سه گروه ، میانگین نمره فاکتورهای سرعت ، چابکی ، توان ، تعادل ایستا ، سرعت واکنش ، توان بی هوازی ، شاخص خستگی و توان هوازی در گروه استقامت در سرعت و میانگین نمره تعادل پویا در گروهی که تمرینات استقامت در قدرت را انجام دادند ، بهبود بیشتری یافت . در مجموع یافته های پژوهش حاضر نشان داد که تمرینات استقامت در سرعت بیشترین اثر را بر عوامل جسمانی و بیوانرژیکی داشت .