یکی از روش های رایج دفع آلودگی پساب های صنعتی و هیدروکربنی، رهاسازی آن ها در خاک است. این روش سبب تغییر کیفیت آب و خاک و آلودگی آب های زیرزمینی می شود. به منظور بررسی کمّی ویژگی های هیدرولیکی خاک های آلوده به مواد هیدروکربنی کلر دار، منحنی های نگهداشت برای سیالات پرکلرواتیلن، تری کلرواتیلن و آب در پنج نوع محیط متخلخل متفاوت شامل بافت های sandy loam، silty loam، silty clay و clay و شن خلیج فارس در شرایط دو فازی به دست آمد. هدایت هیدرولیکی اشباع محیط های متخلخل برای پرکلرواتیلن، تری کلرواتیلن و آب به روش بار ثابت تعیین شد. پارامترهای مدل های ون گنوختن، بروکس -کوری و کوسوگی در شرایط دو فازی به دست آمد. هدایت هیدرولیکی غیراشباع پرکلرواتیلن، تری کلرواتیلن و آب در شرایط دو فازی بر مبنای مدل های معلم-ون گنوختن، معلم-بروکس کوری و معلم- کوسوگی برآورد شد. مقادیر هدایت هیدرولیکی اشباع سیالات پرکلرواتیلن، تری کلرواتیلن و آب برای شن خلیج فارس به ترتیب 26/492، 133/530 و 450 سانتی متر بر روز بود و در بافت رسی برای سیالات پرکلرواتیلن، تری کلرواتیلن و آب به ترتیب 06/18، 65/24 و 67/14 سانتی متر بر روز به دست آمد. نگهداشت سیالات در همه محیط های متخلخل مورد آزمایش به ترتیب آب، پرکلرواتیلن و تری کلرواتیلن بود و مقدار هدایت هیدرولیکی عکس این رویه بود. نتایج نشان داد که در حالت دو فازی پارامتر مکش ورود هوا به خاک (?) نسبت به پارامترهای توزیع تخلخل (n، و ? ) حساسیّت بیشتری به تغییرات ویژگی های فیزیکی سیالات دارد. تری کلروتیلن نسبت به دو سیال دیگر گرانروی و کشش سطحی بیشتری داشته و باعث می شود کمترین نگهداشت و بیشترین هدایت هیدرولیکی را در محیط های متخلخل داشته باشد.