قارچ neofusicoccum parvum یکی از گونه¬های معروف و مهم پاتوژن گیاهان چوبی در مناطق معتدله سراسر جهان می¬ باشد. این قارچ از 71 گونه گیاهی در 6 قاره و 21 کشور جهان گزارش شده است. در این مطالعه 32 استرین جدا شده از هفت گونه گیاهی مختلف از استان¬های گیلان، مازندران و گلستان در شمال کشور، جهت بررسی تنوع ژنتیکی براساس تعیین گروه¬های سازگار رویشی مورد مطالعه قرار گرفتند. تشکیل هتروکاریون (سازگاری رویشی) براساس تشکیل یا عدم تشکیل یک خط سیاه یا ناحیه ممانعت از رشد در محل تماس دو جدایه ارزیابی شد. براساس نتایج حاصل از تلاقی جدایه¬ها، تعداد 14 گروه سازگار رویشی در جمعیت مورد بررسی شناسایی شدند. شناسایی 14 گروه در بین 32 استرین از شمال کشور در واقع حاکی از تکامل سریع و تنوع ژنتیکی بالا درون جمعیت n. parvum در ایران است. در این مطالعه تعدادی از جدایه¬ها به بیش از یک گروه سازگار رویشی تعلق داشتند که حاکی از این است که افراد متعلق به یک گروه سازگار رویشی به بیش از یک ژنوتیپ تعلق دارند. بر این اساس 32 جدایه مورد بررسی به 24 ژنوتیپ تقسیم شدند. بین مناطق جغرافیایی و میزبان با گروه¬های سازگار رویشی مشخص شده، ارتباطی مشاهده نشد. شاخص تنوع شانون (si)، براساس ژنوتیپ و گروه¬های سازگار رویشی در جمعیت ایرانی n. parvum به ترتیب 1/34 و 1/05 محاسبه شد. آزمون¬های بیماریزایی جدایه¬های n. parvum در شرایط آزمایشگاه و مزرعه روی گردو به عنوان میزبان غالب جمعیت این قارچ برای اولین بار در ایران انجام شد. نتایج حاکی از ویرولانس بالای n. parvum روی گردو می¬باشد. در آزمون بررسی حساسیت جمعیت n. parvum به قارچ¬کش تری¬فلوکسی استروبین نتایج نشان داد که علی-رغم شناسایی 4 جدایه مقاوم اکثریت افراد در جمعیت ایرانی این قارچ حساسیت بالایی به قارچ¬کش مذکور دارند.