در این پروژه یک آنالیز اقتصادی برای ایجاد رابطه میان میزان ضخامت عایقکاری و هزینه های ناشی از مصرف انرژی در بعضی مناطق ایران انجام شده است. این آنالیز های اقتصادی زمانی که مجموع هزینه های ناشی از مصرف انرژی و عایقکاری در کمترین سطح خود قرار دارند منجر به انتخاب ضخامت بهینه عایق حرارتی می شوند. میزان بار حرارتی سرد و بار حرارتی گرم گذرنده از دیواره های ساختمان توسط روش تفاضل محدود ضمنی همراه با در نظر گرفتن شرایط مرزی پریودیک محاسبه شده است. در این تحقیق میزان رطوبت ورودی ناشی از بخار آب موجود در هوای بیرون ساختمان توسط سیستم تهویه مطبوع در مناطق گرم و مرطوب مورد بررسی قرار گرفته است. مدل اقتصادی حاصله در برگیرنده هزینه های عایقکاری و ارزش هزینه های انرژی مصرفی در زمان حال حاضر می باشد. مواد عایقکاری که در این پروژه مورد مطالعه قرار داده شده است اکسترود پلی استایرن و پشم شیشه می باشد. بعنوان مثال ضخامت بهینه عایق برای شهر تهران با عایق اکسترود پلی استایرن 20 میلیمتر و با عایق پشم شیشه 28 میلیمتر می باشد. بر اساس نتایج بدست آمده از این تحقیق نتیجه گرفته می شود که بدلیل اینکه میزان تعرفه های انرژی مصرفی برای اقلیم های متفاوت متغیر است, میزان ضخامت عایق حرارتی برای شهر ها با اقلیم های مختلف زیاد متفاوت نیست. اما اگر بجای بررسی اقتصادی شاخص میزان انرژی حدر رفته از دیواره ها لحاظ شود میزان ضخامت بهینه عایق برای شهر ها در اقلیم های مختلف آب و هوایی بسیار متفاوت می شود.