دین مبین اسلام ترقی و جلوه ویژه ای به ادب فارسی بخشید. از مهم ترین مضامینی که برگرفته از آیین اسلام است و به بهترین شیوه در ادب فارسی تجلّی یافت، آموزه ها و مسایل اخلاقی است که شاعران و نویسندگان توجه خاصّی بدان داشته اند. اوحدی مراغه ای در زمره شاعرانی است که داد سخن را در این معنی به تمامی داده به گونه ای که آثار وی مشحون از این آموزه ها و برشمردن فضایل و رذایل اخلاقی است. وی ضمن بیان و شرح نمونه هایی از مفاهیم اخلاق فردی به ذکر مفاهیم اخلاق اجتماع نیز پرداخته و حتی آن را در سیاست نیز وارد دانسته است. پژوهش حاضر به جنبه های توجّه شاعر به این مضمون و تجلّی آن در کلّیات آثارش می پردازد. ضمن اینکه به اعتقادات و مشرب فکری شاعر نیز اشاره شده، توجه وی به مبانی و سرچشمه های این آموزه ها نیز از دیگر جنبه های قابل بررسی این پژوهش است.