علیرغم اینکه تدریس گرامر مسئله ای بحث برانگیز در شیوهای جدید آ موزشی است، اهمیت و عملکرد آن در همهمهارتهای زبانی غیر قابل انکار است. نتایج تحقیقات انجام شدهنشان داده است که آموزش رسمی تاثیر بسزایی در تحریک توجه دانش آموزان نسبت به نکات دستوری دارد. این تحقیق شبه تجربی سعی داردکه تاثیر تدریس گرامر از طریق فعالعت تحریک توجه را با تدریس گرامر بوسیله شیوه های سنتی ازقبیل الگوی تمرین وتکرار و توضیح گرامربهزبان مادری مقایسه کند. به منظور دستیابی به این هدف،66 دانش آموز پسر با دانش زبانی متوسط از پایهدوم و سوم دبیرستانکه در چهار کلاس مشغول به تحصیل بودند، شرکت داشتند. پس از اطمینان یافتن از همگن بودن دانش آموزان از لحاظ دانش زبانی و دانش گرامری، از هر پایه یک کلاس گروه آزمایش و کلاس دیگر گروه گواه درنظر گرفته شدند. تعداد دانش آموزان در گروهای آزمایش در پایه دوم و سوم به ترتیب 20 و 22 و در گروهای گواه 10 و 14 بودند. پس از تدریس نکات گرامری از طریق فعالیت تحریک توجه ، میانگین عملکرد دانش آموزان در گروه هایآزمایش با توجه به پیش آزمون و آزمون نهایی برای پایه دوم وسوم به تریتیب( 8.05و 25.5) و (6.4 و 24.27) بود. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از pair t-test و independent t-test نشان داد که تاثیر تدریس گرامر از طریق فعالیت تحریک توجه بر دانش گرامری دانش آموزان دبیرستانی در پایه دوم وسوم معنی دار بوده است. تدریس گرامر از طریق فعالعت تحریک توجه در مقایسه با روشهای سنتی پیشرفت مشابه ای را در دانش گرامری دانش آموزان پایه دوم ایجاد نمود. ولی نتایج تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که تاثیر فعالیت تحریک توجه در مقایسه با روشهای سنتی در پایه سوم دبیرستان معنی دار بوده است.