یکی از مفاهیم نسبتا جدید در ادبیات شهرسازی ما در سالیان اخیر واژه واحد همسایگی ست. اهمیت این واحد از تقسیمات شهری از آن روست که می تواند شکل دهنده اجتماعات محلی در خود باشد و می توان گفت کوچکترین واحد تقسیمات محدوده های مسکونی شهری نیز به حساب می آید. از سوی دیگر اصطلاح محله در ادبیات بومی نیز معادل با این واژه به کار برده می شود. شهر بابل یکی از شهرهای تاریخی استان مازندران است که به دلیل موقعیت جغرافیایی خود سرعت رشد قابل ملاحظه ای را دارد. این شهر با داشتن محلات تاریخی بسیار می تواند الگوی خوبی برای توسعه های آتی و به روز محدوده های مسکونی باشد در این پژوهش سعی شده است تا با روش های تفسیری- تاریخی، بازدید میدانی به همراه مصاحبه های گسترده با ساکنین شهر جهت رسیدن به راهنمای طراحی واحد همسایگی بومی و هماهنگ با محیط در شهرهای شمالی ایران و به صورت خاص شهر بابل بهره گرفته شود. بدین منظور پس از بررسی مفاهیم مرتبط با واژه واحد همسایگی و بررسی الگوهای مطرح طراحی واحد همسایگی در سالیان اخیر در کنار بررسی نمونه های اجرا شده و سایت مورد نظر علاوه بر رسیدن به یکراهنمای طراحی، یک واحد همسایگی نیز در شهر بابل طراحی شده است.