بنابه رأی مشهور ومورد اجماع نحویان دو اسم ازاسم های معرفه یعنی اسم اشاره واسم موصول، مبهم هستند وبرخی دیگرازنحوپژوهان ضمیرغایب را نیز به این دو افزوده اند. این پژوهش سعی نموده تا ضمن بررسی انواع معرفه وتعریف واحکام آنها، این سه اسم مبهم(اسم اشاره، اسم موصول وضمیرغایب) را درآیات قرآن مورد بررسی قراردهد. مراد ازاسم های اشاره مبهم دراین تحقیق، اسم های اشاره بدون مشارالیه درآیات قرآن هستند ومنظورازاسم موصول مبهم، اسم های موصول خاصّی نظیر الّذی، الّتی و...هستند که نیامدن یک اسم معرفه قبل ازآنها، سبب وجود ابهام درآنها می گردد. ضمایرمبهم دراین پژوهش ضمایرغایبی هستند که قبل ازاین ضمایرمرجع صریحی ذکرنشده تا ابهام رابرطرف کند. درقرآن ازهنرابهام گویی استفاده شده که درپاره ای موارد با استفاده ازدیدگاه های مفسّران به ذکرمعانی آنها پرداخته شده است. این پروژه حدود یکصدوشش اسم اشاره ی بدون مشارٌالیه را مورد بررسی قرار داده وبه پنجاه وهفت اسم موصول بدون موصوف پرداخته وهم چنین چهل وهشت ضمیربدون مرجع را مورد ارزیابی قرارداده است.